Deze lijst bestaat uit drie clusters van criteria om de ziekte van Parkinson te kunnen stellen: 1. inclusiecriteria: bradykinesie + spierrigiditeit, rusttremor of posturale instabiliteit; 2. exclusiecriteria zoals: herhaaldelijk CVA of hoofdtrauma, gebruik van antipsychotica; 3. bijkomende ondersteunende criteria zoals: unilateraal begin, progressiviteit, uitstekende respons op levodopa.

Deze multicenter pragmatische open-label gecontroleerde gerandomiseerde studie met semi-factorieel opzet toont aan dat MAO-B-inhibitoren als aanvullende perorale behandeling een beter effect hebben dan COMT-inhibitoren (in deze studie werd enkel entacapon gebruikt) op het motorisch functioneren bij patiënten met de ziekte van Parkinson die reeds onder een behandeling met levodopa staan. Hierbij dient wel opgemerkt te worden dat het type ongewenste effecten bij MAO-B-inhibitoren vaak veel ernstiger zijn dan bij COMT-inhibitoren. Het opstarten van dopamine-agonisten en MAO-B-inhibitoren dient, zeker bij oudere patiënten, steeds een weloverwogen keuze te zijn.

Deze studie toont aan dat een multidisciplinaire aanpak van patiënten met de ziekte van Parkinson niet beter is dan gebruikelijke zorg (met Parkinsonverpleegkundige) op het vlak van dagelijks functioneren en kwaliteit van leven.