Op basis van anamnestische en klinische gegevens, pathologische tekens op ECG, troponine-concentratie en echografische gegevens (linkerventrikel-ejectiefractie) schat men het risico op coronaire hartziekte laag, matig of hoog in.

Net zoals in de huisartspraktijk zijn op een spoedafdeling anamnese, klinisch onderzoek en ECG op zichzelf niet voldoende diagnostisch accuraat om een acuut coronair syndroom aan te tonen of uit te sluiten. Het integreren van ECG-gegevens en initiële troponine-concentratie in een klinisch scoresysteem had wel een hogere aantonende en uitsluitende kracht maar is niet zomaar extrapoleerbaar naar de huisartspraktijk.