Estimands worden gebruikt om de doelstellingen en methoden van statistische analyses in klinische studies te verduidelijken. De estimand met betrekking tot het behandelbeleid beoordeelt de werkzaamheid van de behandeling door alle deelnemers te includeren, zelfs degenen die stoppen of van behandeling veranderen. Deze weerspiegelt het effect van de behandeling in werkelijke omstandigheden. De hypothetische estimand evalueert de werkzaamheid van de behandeling door aan te nemen dat alle deelnemers de behandeling volgen zoals gepland, zonder onderbreking. Het meet de maximale potentiële werkzaamheid.

Deze dubbelblinde, placebogecontroleerde RCT, uitgevoerd bij patiënten met hartfalen met bewaarde ejectiefractie (HFpEF) én obesitas, toont dat 2,4 mg semaglutide eenmaal per week subcutaan toegediend, de cardiale symptomen en lichamelijke beperkingen aanzienlijk verbetert en leidt tot een groter gewichtsverlies op 52 weken. Deze resultaten suggereren dat semaglutide een belangrijke behandeloptie zou kunnen zijn voor deze populatie. Semaglutide wordt echter geassocieerd met meer onderbrekingen van de behandeling, voornamelijk als gevolg van gastro-intestinale effecten. De auteurs wijzen ook op bepaalde beperkingen van de studie, met name de beperkte follow-up van één jaar, de lage vertegenwoordiging van niet-blanke deelnemers en het ontbreken van de evaluatie van ziekenhuisopnames voor hartfalen.