2 punten: voorgeschiedenis van CVA of TIA, of leeftijd ≥75 jaar; 1 punt: leeftijd 65-74 jaar, hypertensie, diabetes, recent hartfalen, cardiovasculaire pathologie (myocardinfarct, atheromatose van de aorta, perifeer vaatlijden (revascularisatie, amputatien, positieve angiografie)), vrouw. Op basis van de bekomen score, raden de Europese richtlijnen (ESC 2010) de volgende preventieve behandelingen aan in het geval van VKF: 1/ oraal anticoagulans in het geval van 1 majeure risicofactor of ≥2 minder majeure, maar klinisch relevante risicofactoren, en CHA2DS2-VASc-score ≥ 2; 2/ oraal anticoagulans of aspirine 75-325 mg per dag (voorkeur: oraal anticoagulans) in het geval van 1 niet-majeure, klinische relevante risicofactor en CHA2DS2-VASc-score=1; 3/ aspirine 75-325 mg per dag ofwel geen antitromboticum (voorkeur: geen enkel antitromboticum) in het geval van geen risicofactoren en CHA2DS2-VASc-score=0.

Deze multicenter dubbelblinde dubbel-dummy gerandomiseerde gecontroleerde studie toont aan dat apixaban het risico van een beroerte of systemische embolie bij patiënten met subklinische atriumfibrillatie, gedetecteerd met een implanteerbaar apparaat, significant vermindert in vergelijking met aspirine, en dat met een aanvaardbare veiligheid.

Uit deze pragmatische gerandomiseerde gecontroleerde studie blijkt dat bij een oudere fragiele populatie met voorkamerfibrillatie waarvan de antistollingsbehandeling met vitamine K-antagonisten goed geregeld werd, vitamine K-antagonisten verderzetten veiliger was dan overschakelen naar directe orale anticoagulantia op vlak van een gecombineerd eindpunt van majeure en klinisch relevante niet-majeure bloedingen.

De resultaten van deze RCT met talrijke methodologische beperkingen tonen aan dat bij patiënten met voorkamerfibrillatie en met een variabel risico van CVA, apixaban mogelijk nuttig kan zijn in vergelijking met aspirine, maar apixaban is niet vergeleken met vitamine K-antagonisten.