De klassieke RCT, al of niet cross-over, is de standaard wanneer men de effectiviteit van een interventie wil bepalen. De resultaten die men waarneemt, doen een uitspraak over de geïncludeerde populatie maar zijn lastig om te vertalen op het individuele patiëntniveau. In een gerandomiseerd onderzoek met één persoon kan men wel de optimale behandeling voor een individuele patiënt onderzoeken en nagaan of vermeende ongewenste effecten zich al of niet manifesteren bij een individuele patiënt. De patiënt ondergaat een aantal ‘gepaarde behandelingen’ bestaande uit een experimentele behandeling en een controlebehandeling (of placebo). De volgorde van de behandelingen wordt willekeurig (aselect) bepaald en bij voorkeur zijn zowel de behandelende arts als de patiënt blind voor de gevolgde behandeling. In de ene periode volgt de patiënt de experimentele behandeling en in de andere periode de controlebehandeling. Het afwisselen van de behandelingen wordt herhaald totdat arts en patiënt ervan overtuigd zijn dat de behandelingen verschillend of zeker niet verschillend zijn. Het spreekt voor zich dat experimenteel product en placebo volstrekt gelijk van uitzicht moeten zijn en dat hier criteria moeten gelden die strenger zijn dan in een klassieke RCT.

Deze meta-analyse van correct uitgevoerde dubbelblinde placebogecontroleerde N of 1 trials kon geen verschil in spiersymptomen aantonen tussen behandelperiodes met 20 mg atorvastatine en behandelperiodes met placebo bij statinegebruikes die reeds klaagden van spierklachten voor de start van de studie. Dankzijn het N of 1-design kon ook aangetoond worden dat spierklachten voor de meeste statinegebruikers een nocebo-effect is.

Uit deze systematische review kan men concluderen dat er geen plaats is voor cannabis in de behandeling van postoperatieve pijn. Wellicht kan er een plaats worden toegekend bij de aanpak van chronische, al dan niet maligne pijn. Verder onderzoek is nodig om de positie van cannabis te bepalen in de bestaande pijnbestrijdingschema’s.