Minerva publiceerde reeds eerder een bespreking over het opsporen van het obstructief slaapapnoesyndroom (OSAS) (1) en over het effect van CPAP (continuous positive airway pressure) op slaperigheid overdag bij patiënten met OSAS (2). In het geval van 0SAS is meestal is gewichtsreductie aangeraden, maar de klinische evidentie voor deze behandeling ontbreekt. Recent observationeel onderzoek toonde aan dat 86% van de patiënten met obesitas en type 2-diabetes, aan OSAS lijdt (3).

Dezelfde onderzoeksgroep publiceerde daaropvolgend een RCT bij 264 diabetes type 2-patiënten met een gemiddelde leeftijd van 61,2 + 6,5 (SD) jaar, een gemiddeld gewicht van 102,4 +18,3 kg (BMI van 36,7 +5,7) en een apnoe-hypopnoe index (AHI) van 23,2 ±16,5. De patiënten werden gerandomiseerd over twee groepen: diabeteszorg- en educatie (controlegroep) versus intensieve leefstijlinterventie (strikte beperking van de calorie-inname in functie van het lichaamsgewicht + minstens 175 minuten lichaamsbeweging per week). Na één jaar was de AHI met 5,4 (SD 1,5) gedaald in de interventiegroep en met 4,2 (SD 1,4) toegenomen in de controlegroep (p < 0,001). Dit verschil werd vooral veroorzaakt door een daling van het aantal episodes van apnoe in de interventiegroep. De interventie leidde in vergelijking met controle bovendien tot driemaal meer remissie van OSAS. De auteurs konden een verband aantonen tussen daling van de AHI en gewichtsverlies (-10,8 +0,7 kg versus -0,6 +0,7 kg). Minstens tien kilogram gewichtsverlies was nodig om een significant verschil in AHI tussen beide groepen te kunnen aantonen. Deze studie heeft voldoende bewijskracht omwille van het grote aantal geïncludeerde patiënten (zowel mannen als vrouwen) en de lange observatieperiode. We kunnen de resultaten echter niet extrapoleren naar niet-diabetici, jongere patiënten en patiënten met een overwegend milde vorm van OSAS.

Besluit

Een gewichtsverlies van minstens tien kilogram gedurende één jaar leidt tot een significante daling van het aantal apnoe-episodes bij diabetes type 2-patiënten met obesitas.

Referenties

1. Declercq T. Opsporen van slaapapnoesyndroom. Minerva 2000;29(10):460-61.
2. Pevernagie D, Poelman T. Met CPAP minder slaperig bij milde vormen van slaapapnoesyndroom. Minerva 2007;6(7):108-9.
3. Foster GD, Sanders MH, Millman R, et al; Sleep AHEAD Research Group. Obstructive sleep apnea among obese diabetes patients with type 2 diabetes. Diabetes Care 2009;32:1017-9.